Spotkanie z Igorem Strojeckim poświęcone wielkiej aktorce Elżbiecie Barszczewskiej, ilustrowane piosenkami dwudziestolecia międzywojennego w wykonaniu Wojciecha Dąbrowskiego.
Muzeum im. Zofii i Wacława Nałkowskich w Wołominie wraz z Burmistrz Wołomina Elżbietą Radwan
serdecznie zapraszają
w sobotę, 25 listopada 2023
godz. 17.00
do „Domu nad Łąkami” na program słowno-muzyczny poświęcony Elżbiecie Barszczewskiej,
opowiedziany przez Igora Strojeckiego m.in. cytatami z publikacji jej ciotki, pisarki Marii Dąbrowskiej,
zilustrowany najpiękniejszymi piosenkami dwudziestolecia międzywojennego w wykonaniu Wojciecha Dąbrowskiego.
Wstęp wolny
Organizatorzy: Gmina Wołomin, Muzeum im. Zofii i Wacława Nałkowskich w Wołominie
O Elżbiecie Barszczewskiej (1913-1987)
Elżbieta Barszczewska urodziła się 29 listopada 1913 roku w Warszawie. Była jedyną córką Marii Szumskiej (Maria Szumska była pierwowzorem Anki Niechcicówny w ,,Nocach i dniach”) i Witolda Barszczewskiego, przemysłowca i człowieka majętnego, zakochanego z wzajemnością w Marii, lecz żonatego (córkę uznał i dał jej swoje nazwisko).
Elżbieta Barszczewska maturę zdała w 1932 r. w warszawskim Gimnazjum im. Marii Konopnickiej. Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej ukończyła w roku 1934. W tym samym roku zadebiutowała na scenie Teatru Polskiego rolą Heleny w „Śnie nocy letniej” Szekspira w reżyserii Leona Schillera. W swojej karierze teatralnej – grała głównie w Warszawie (Teatr Polski i Teatr Narodowy) – stworzyła znakomite role w najwybitniejszych, należących do klasyki dramatach. Grała Ofelię, Lillę Wenedę (później Rosę Weneda), Elektrę, Norę, Marię Stuart i in.
Do 1939 roku Barszczewska zagrała też w kilkunastu filmach, przeważnie główne role, stając się gwiazdą przedwojennej kinematografii (zagrała m.in. rolę Stefci Rudeckiej w „Trędowatej” oraz Elżbietę w ekranizacji „Granicy”).
Podczas okupacji pracowała w Warszawie jako kelnerka w kawiarni U aktorek. Brała też udział w tajnych koncertach poezji polskiej. Wystąpiła w konspiracyjnym „Irydionie” Zygmunta Krasińskiego przygotowanym przez jej męża Mariana Wyrzykowskiego (1942). Mieszkała wówczas w kamienicy przy ul. Chocimskiej, która spłonęła w Powstaniu Warszawskim a wraz z nią wszystkie pamiątki rodzinne.
Pożegnała się ze sceną w 1981 roku wcielając się w postać wielkiej aktorki przełomu XIX i XX wieku Sary Bernhardt w kameralnym spektaklu „Wspomnienie” Johna Murella. Zmarła 14 października 1987 roku w Warszawie.
Igor Strojecki – pasjonat genealogii, publicysta, autor i inicjator wielu wystaw oraz wydarzeń poświęconych jego przodkom, m.in. aktorce Elżbiecie Barszczewskiej, podróżnikowi i fotografowi Leonowi Barszczewskiemu czy psychologowi i wynalazcy Julianowi Ochorowiczowi, prezentowanych w muzeach i instytucjach kultury w całej Polsce. Za swoją społeczną działalność został uhonorowany m.in. nagrodą Ludomira Benedyktowicza, Nagrodą Złotego Jacka, Złotym Liściem Retro 2014. W 2021 r. został odznaczony przez prezydenta Uzbekistanu medalem „30-lecia Niepodległości Uzbekistanu” za propagowanie dziedzictwa i kultury tego kraju. Członek Światowego Towarzystwa Badań, Ochrony i Popularyzacji Dziedzictwa Kulturowego Uzbekistanu.
Wojciech Dąbrowski – piosenkarz, konferansjer, satyryk, autor tekstów piosenek i muzyki, dziennikarz, popularyzator dawnej piosenki, organizator i dyrektor artystyczny Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Retro im. Mieczysława Fogga, działacz harcerski i nauczyciel.