Burmistrz Wołomina Elżbieta Radwan oraz Muzeum im. Zofii i Wacława Nałkowskich zapraszają na kolejna odsłonę NOCY MUZEÓW W WOŁOMINIE w sobotę, 14 maja od godziny 18.00 do 22.00.

W tym roku proponujemy Państwu:

od 18.00 zwiedzanie placówki z przewodnikiem

oraz
o godz. 21.00 niezwykły spektakl poetycko-muzyczny pt. „PIEŚŃ O ŻYCIU I ŚMIERCI FRYDERYKA CHOPINA”

na podstawie poematu Romana Branstaettera przygotowany przez Teatr Grot. W spektaklu zobaczymy Kingę Teresę Głogowską, Arkadiusza Głogowskiego oraz Chrisa Rafaela Wnuka.

Serdecznie zapraszamy
Wstęp wolny

Rok 2022 został ogłoszony Rokiem Polskiego Romantyzmu i z tej okazji Muzeum im. Zofii i Wacława Nałkowskich w Wołominie wraz z Teatrem Grot chcą zaproponować Państwu spektakl poświęcony największemu polskiemu kompozytorowi Fryderykowi Chopinowi. Oparty jest on na poemacie współczesnego poety Romana Branstaettera pt. „Pieśń o życiu i śmierci Fryderyka Chopina”.

W spektaklu tekst Branstaettera, interpretowany przez Kingę Teresę Głogowską i Arkadiusza Głogowskiego, przeplata się z utworami Chopina w znakomitej interpretacji Chrisa Rafaela Wnuka.

W czasie tego nocnego wydarzenia Kinga Teresa i Arkadiusz Głogowscy, założyciele i aktorzy Teatru Grot, przedstawiają świat Chopina w odmienny, zaskakujący sposób. Widz będzie w stanie niemalże doświadczyć emocji, rozterek duchowych i przeżyć romantycznego kompozytora dzięki poematowi, w którym autor w bardzo obrazowy sposób opisuje najważniejsze chwile z życia Fryderyka Chopina. Wiersze, w znakomitej interpretacji, pozwolą dotknąć ogromnej tęsknoty za ojczyzną, pokażą umiejętność dostrzegania przez kompozytora piękna a także zobrazują codzienne zmaganie się Chopina z rzeczywistością. W poszczególnych wierszach, jak zapewniają artyści, odnaleźć można niejako zapisy utworów Chopina. W czasie tej nocy odkryjemy spójność emocji opisanych wierszem z harmonią i dynamiką dźwięków w Preludium „deszczowym” Des-dur czy w Polonezie As-dur . „Marsz żałobny” kończący spektakl pozwala widzom, oprócz głębokich wzruszeń, usłyszeć tę nutkę nadziei, która tak jak twórczość Chopina, pozostaje w sercach na zawsze. Zapraszamy gorąco na duchową ucztę z poezją i muzyką w czasie Nocy Muzeów 2022!

Roman Brandstaetter (3.01.1906-28.09.1987) polski pisarz, poeta, dramaturg i tłumacz, znawca Biblii urodził się w żydowskiej rodzinie inteligenckiej jako syn Ludwika i Marii z domu Brandstaetter.

Brandstaetter ukończył szkołę powszechną oraz Gimnazjum Męskie w Tarnowie, a egzamin dojrzałości zdał w 1924 w Krakowie. Tam też studiował filozofię i filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie studiów zadebiutował jako poeta, publikując w 1926 na łamach Kuriera Literacko-Naukowego wiersz Elegia o śmierci Sergiusza Jesienina. Tego samego roku w Nowej Reformie ogłosił wiersz pt. Piłsudski. Kolejne wiersze i artykuły pisał do Głosu, Prawdy, Gazety Polskiej i innych czasopism. Po ukończeniu studiów przebywał w latach 1929–1931 na rządowym stypendium w Paryżu, gdzie prowadził badania nad działalnością polityczno-społeczną Adama Mickiewicza. Praca ta zaowocowała tytułem doktora filozofii, który otrzymał w 1932.

Powróciwszy z Paryża zamieszkał w Warszawie, gdzie przez rok pracował jako nauczyciel języka polskiego i gdzie podjął pracę literacką oraz publicystyczną, drukując w Kurierze Literacko-Naukowym i Miesięczniku Żydowskim.
Krótko po wybuchu II wojny światowej Roman Brandstaetter przeniósł się do Wilna, gdzie w 1940 poślubił Tamarę Karren. Po kilkumiesięcznym pobycie w Wilnie (w czasie którego zainteresowało się nim NKWD), dzięki staraniom rodziny żony, oboje udali się do Jerozolimy poprzez Moskwę, Baku, Iran i Irak. W Jerozolimie autor początkowo współpracował z hebrajskimi wydawnictwami, prasą i teatrem. Następnie, dzięki pomocy profesora Stanisława Kota, który był nauczycielem Brandstaettera na Uniwersytecie Jagiellońskim, otrzymał posadę w nasłuchu radiowym Polskiej Agencji Telegraficznej, gdzie pracował aż do czasu swojego wyjazdu z Palestyny.

W okresie 1941–1946, napisał pięć kolejnych dramatów, których nigdy nie wystawił na scenie. Wtedy też powstał Powrót syna marnotrawnego. Czas pobytu Brandstaettera w Jerozolimie był okresem przełomowym w jego życiu, gdyż wtedy przeszedł na wiarę katolicką. Przeżycie to opisał później w opowiadaniu Noc biblijna zamieszczonym w zbiorze Krąg biblijny. W 1945 rozszedł się z żoną Tamarą.
W 1946 Brandstaetter wyjechał do Egiptu. Stamtąd przybył do Rzymu, gdzie 15 grudnia 1946 przyjął chrzest z rąk oo. paulinów, a 21 grudnia 1946 w tamtejszym kościele paulinów poślubił Reginę (Irenę) Wiktor herbu Brochwicz z Woli Sękowej, sekretarkę ambasadora polskiego w Rzymie, profesora Stanisława Kota. W latach 1947–1948 pełnił funkcję attaché kulturalnego przy ambasadzie RP w Rzymie. W 1948 zorganizował tam uroczystości z okazji 100. rocznicy założenia Legionu Mickiewicza.

We Włoszech, zainspirowany postacią św. Franciszka i pięknem Asyżu, napisał prozatorskie Kroniki Assyżu (1947) oraz misterium Teatr Świętego Franciszka (1947). Tutaj też stworzył kolejne dramaty.

Po powrocie do Polski w 1948 zamieszkał w Poznaniu, gdzie otrzymał posadę kierownika literackiego Teatru Polskiego, a następnie Teatru Wielkiego. Pełnił również funkcję wiceprezesa Oddziału Poznańskiego Związku Zawodowego Literatów Polskich. W 1950 Brandstaetter przeniósł się do Zakopanego, gdzie spędził 10 lat jako przewodniczący Rady Kultury przy Miejskiej Radzie Narodowej. Mieszkał w Zakopanem w willi „Texas” należącej do Janusza Meissnera, na zasadzie kwaterunku. W tym samym roku został członkiem Polskiego PEN Clubu. W 1951 napisał libretto do opery Tadeusza Szeligowskiego Bunt żaków. Dokonał także przekładów wybranych dzieł Szekspira. W 1956 został członkiem korespondentem francuskiej Academie Rhodanienne des Lettres.

W 1960 Brandstaetter powrócił do Poznania i oddał się wyłącznie pracy literackiej. Stworzył tam kolejne dramaty, wydawał nowe tomy poezji, kontynuował także przekłady dzieł Szekspira oraz rozpoczął nowy cykl przekładów biblijnych z języka hebrajskiego. Następnie zajął się tłumaczeniem ksiąg Nowego Testamentu, z których udało mu się ukończyć przed śmiercią cztery Ewangelie, Dzieje Apostolskie oraz Apokalipsę i Listy św. Jana. W tym okresie powstało też najwybitniejsze dzieło prozatorskie Brandstaettera, czterotomowa powieść historyczna Jezus z Nazarethu (1967–1973). W 1972 Brandstaetter wydał opowiadanie Ja jestem Żyd z Wesela, a następnie ukazały się również trzy zbiory miniatur literackich. Wiele jego tekstów zostało opublikowanych w pismach katolickich.

23 sierpnia 1980 roku dołączył do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami.

Zmarł na zawał serca 28 września 1987. Został pochowany obok swej zmarłej wcześniej (1986) żony Reginy (z domu Brochwicz-Wiktor) na Cmentarzu Komunalnym na Miłostowie w Poznaniu.

Arkadiusz Głogowski – polski aktor, ukończył PWsFTviT w Łodzi, założyciel i dyrektor Teatru Grot, reżyser, inscenizator.

Kinga Teresa Głogowska – Aktorka, śpiewaczka (mezzosopran). Absolwentka wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Łodzi (instrument dodatkowy – fortepian). Występowała w międzynarodowych produkcjach musicalowych. Przez kilka sezonów związana była z Teatrem Wielkim – Opery Narodowej w Warszawie Obecnie związana jest z Teatrem Muzycznym w Łodzi. Koncertuje w kraju i za granicą. Na swoim koncie ma również udział w serialach telewizyjnych.

Rafał Krzysztof Maria Wnuk, ps. Chris Rafael oraz Chris Rafael Wnuk – polski kompozytor i pianista.

Wykształcenie muzyczne zaczął zdobywać w Państwowej Szkole Muzycznej im. Józefa Elsnera w Warszawie, następnie w Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina (dyplom w 1992). Studiował improwizację fortepianową pod kierunkiem Szabolcs Esztényi na Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina oraz kompozycję i organy pod kierunkiem Mariana Sawy, ale największy wpływ wywarły na jego grę i kompozycje Międzynarodowe Mistrzowskie Kursy Pianistyczne pod kierunkiem Ryszarda Baksta, Wiktora Mierżanowa, Tatiany Szebanowej oraz Barbary Hesse-Bukowskiej.

Występował grając koncerty solowe, kameralne (trio fortepianowe), koncerty z orkiestrą i z chórem jak też koncerty klubowe, na których zazwyczaj wykonywał własne kompozycje. Występował między innymi w ramach Światowych Dni Muzyki Współczesnej.