1888

• Przychodzi na świat Hanna, siostra Zofii, późniejsza rzeźbiarka, primo voto Bickowa, secundo voto Stefanowicz, zmarła w 1970 roku.

1891

• Zofia Nałkowska rozpoczyna naukę na pensji Anieli Hoene w Warszawie. Początkowo miała lekcje w domu, matka uczyła ją geografii i niemieckiego, ojciec – geometrii, arytmetyki i logiki.

1895

• Nałkowscy budują dom koło Wołomina.

Wówczas rodzice zdecydowali się kupić na spłaty niedaleko od Warszawy trzy morgi piaszczystego porosłego sosnami wzgórza, które ojciec nazywał wydma utrwaloną i za pożyczone „na hipotekę" pieniądze postawić drewniany domek. Wiejski cieśla wybudował go w ciągu lata (...). Nie obmyślając nazwy na to miejsce ziemi mówiliśmy o nim po prostu Górki. (Z. Nałkowska, Mój ojciec)

1896

• Rozpoczyna pisanie dziennika, którego pierwsze zeszyty do roku 1899 uległy zniszczeniu.

1898

• Debiutuje na łamach „Przeglądu Tygodniowego" wierszem pt. „Pamiętam". Do roku 1907 drukuje liryki w modernistycznych pismach, takich jak: „Chimera", „Głos", „Krytyka" i inne.

1904

• Prozatorski debiut Zofii Nałkowskiej to drukowana w odcinkach na łamach „Prawdy" powieść pt. „Lodowe pola", rozpoczynająca w jej twórczości znamienny dla Młodej Polski temat zgłębiania tajników duszy kobiecej.
• Wychodzi za mąż za poetę Leona Rygiera (1875–1948), mieszkają razem na Górkach.

1906

• Wyjeżdża z mężem do Kielc, pomaga mu w redagowaniu pisma „Echa Kieleckie".
• Udaje się w swą pierwszą podróż zagraniczną do Abbacji nad Adriatykiem.
• Zostaje wydana trylogia „Kobiety".

1907

• Bierze udział w Krajowym Zjeździe Kobiet Polskich, wygłasza referat „Uwagi o etycznych zadaniach ruchu kobiecego".
• Odczyt w Nałęczowie i pobyt u Żeromskich.
• Po likwidacji „Ech Kieleckich" wraca do Warszawy.