„Warszawa, 20 VII 1949

W Ministerstwie Kultury i Sztuki załatwiam definitywnie fortepian.”

Z. Nałkowska

Pierwsze trzy kwartały 1949 r. upłynęły Zofii Nałkowskiej na zabiegach związanych z pozyskaniem fortepianu – instrumentu, bez którego nie wyobrażała sobie swojego domu, niezależnie od tego, czy to było mieszkanie w mieście czy letnia siedziba na wsi. Przedwojenny instrument straciła razem z całym dobytkiem w Powstaniu Warszawskim, ten powojenny towarzyszył jej do końca życia. Po śmierci pisarki fortepian przez wiele lat użytkowany był przez uczniów szkoły muzycznej w Warszawie. Powrócił w końcu do salonu Zofii wraz z nastaniem XXI wieku. W „Domu nad Łąkami” jego niepowtarzalny dźwięk rozbrzmiewał przez lata aż nadszedł czas, gdy należało pochylić się nad nim i zadbać o jego stan. Pod koniec 2019 r. wyjechał do pracowni Pianin i Fortepianów. Dziś powrócił z nowym blaskiem i można go ponownie podziwiać w salonie „Domu nad Łąkami”.