Start

Szanowni Państwo!

Zapraszamy serdecznie do wzięcia udziału w projekcie literackim, zatytułowanym „Życzenia dla Wołomina”, realizowanym z okazji 100–lecia naszego Miasta.

„Życzenia dla Wołomina”, oprócz tradycyjnych, mogą przybrać formę utworu literackiego, np. opowiadania, eseju, reportażu, pamiętnika. Może to być także wiersz, komiks, a nawet bajka albo album ilustrowany zdjęciami.

Czytaj więcej: Życzenia dla Wołomina

MUZEUM IM. ZOFII I WACŁAWA NAŁKOWSKICH W WOŁOMINIE OGŁASZA NABÓR NA WOLNE STANOWISKO PRACY: Asystent muzealny

1. WARUNKI PRACY

• Nazwa stanowiska Pracy: Asystent muzealny

• Rodzaj umowy: umowa na czas określony

• Wymiar czasu pracy: pełny etat

• Godziny pracy: zgodnie z harmonogramem (również soboty i niedziele)

• Miejsce wykonywania pracy: Wołomin, ul. W. Nałkowskiego 17

• Miejsce w strukturze organizacyjnej: stanowisko podlega Dyrektorowi Muzeum

  Czytaj więcej: Nabór na wolne stanowisko pracy

Polecamy książkę Adama Robińskiego pt. „Hajstry. Krajobraz bocznych dróg”, wydaną przez Wydawnictwo Czarne:

„Wołomin, dzielnica Górki. Nałkowski musiał lubić patrzeć w dal, bo tu też za oknami miał rozległą łąkę. Wiosną to była kraina bocianów. Kwitły bzy, a żaby rechotały do późnej nocy. Teraz zamiast łąki widać byłoby stację benzynową i McDonalda, gdyby nie zasłaniał ich zagajnik. Ale dom jest ten sam, a może raczej taki sam, bo po wojnie popadł w ruinę i trzeba było go niemal stawiać na nowo. Nałkowska twierdziła, że ojciec zbudował go w 1895 roku na wzór dworku z Wrotkowa. Drewniany, piętrowy, z niewielkim balkonikiem wspartym z równie kameralnego ganku i „aż pięcioma pokojami”. Wcześniej kupił trzy morgi wydmy zarośniętej sosnami po to, żeby córki miały gdzie spędzać wakacje. Oprócz wyściełającego całą działkę kłującego w stopy igliwia Zofia zapamiętała jeszcze płucnicę islandzką, seledynowy porost, którego dziś ze świecą szukać. Ziemia była sucha, więc Wacław przekopał od południowej strony domu włoskie tarasy. Zamiast winorośli sadzili tam co roku fasolę, pomidory, drzewka brzoskwiniowe, a potem nawet truskawki i kukurydzę. Choć dom miał być tylko na wakacje, przez trzy lata mieszkali w nim non stop.

Czytaj więcej: Lektura na nowy rok

Jerzy Surowcew urodził się 26 listopada 1892 r. w Kijowie na Ukrainie. Był synem Jana i Marii z Kaliszewskich. Mówił o sobie, że jest Polakiem wyznania prawosławnego. Z pożółkłych fotografii, zachowanych w starym albumie, wyłania się obraz spokojnego i bogobojnego życia, jakie rodzina Surowcewów wiodła wśród sielskich kresowych krajobrazów.

Jerzy Surowcew kształcił się na sędziego na Uniwersytecie Kijowskim, ale studiów nie ukończył. Uciekł do Polski po rewolucji bolszewickiej 1917 r. (był białogwardzistą?). Do 1920 r. mieszkał w Częstochowie. W Wołominie osiedlił się w 1921 r. Zamieszkał w domu przy ulicy Orwida 1, utrzymywał się z produkcji galanterii artystycznej. Brał czynny udział w życiu religijnym wołomińskiej parafii prawosławnej.

Czytaj więcej: Wspomnienie o Jerzym Surowcewie